Απαντ.: Η Ταχάρα: είναι η καθαρότητα από την κατάσταση ακαθαρσίας και η απομάκρυνση των ακαθαρσιών.
Η απομάκρυνση των ακαθαρσιών (Ταχάρετ Αλ-Χάμπαθ): Ο μουσουλμάνος πρέπει να αφαιρεί κάθε ακαθαρσία που έχει στο σώμα του, στα ρούχα του ή στο μέρος όπου προσεύχεται.
Η καθαρότητα από την κατάσταση ακαθαρσίας (Ταχάρετ Αλ-Χάνταθ): Η οποία γίνεται με Ουντού' (νίψη για προσευχή) ή Γουσλ (ντους), με καθαρό νερό ή κάνοντας Ταγιάμμουμ (με χώμα) για κάποιον που δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει το νερό ή δεν μπορεί να το βρει.

Απαντ.: Πλένοντάς το με νερό μέχρι να γίνει καθαρό.
Όσο για ό,τι γλείφει ένας σκύλος, πρέπει να πλυθεί επτά φορές, η πρώτη από τις οποίες πρέπει να είναι με χώμα.

Ο Αγγελιαφόρος του Αλλάχ (σάλλα Αλλάχου 'αλάιχι ουά σάλλαμ) είπε: «Όταν ένας μουσουλμάνος δούλος (του Αλλάχ)» -ή «ένας πιστός»- τελεί Ουντού' (νίψη για προσευχή), και πλένει το πρόσωπό του, κάθε αμαρτία που είχε διαπράξει με τα μάτια του βγαίνει από το πρόσωπό του με το νερό» -ή «με την τελευταία σταγόνα νερού.»- «Και όταν πλένει τα χέρια του, κάθε αμαρτία που είχαν διαπράξει τα χέρια του βγαίνει από τα χέρια του με το νερό.» -ή «με την τελευταία σταγόνα νερού.»- «Και όταν πλένει τα πόδια του, κάθε αμαρτία προς την οποία περπάτησαν τα πόδια του (για να τη διαπράξει) βγαίνει με το νερό» -ή «με την τελευταία σταγόνα νερού»- «μέχρι να βγει καθαρός από τις αμαρτίες.». [Αφηγήθηκε ο Μούσλιμ]

Απαντ.: Πλένω τα χέρια, τρεις φορές.
Ξεπλένω το στόμα εσωτερικά (Μαντμάντα) και ρουφάω νερό από τη μύτη (Ιστενσάκ) και το φυσάω έξω (Ιστενθάρ), τρεις φορές.
Η Μαντμάντα (το ξέπλυμα του στόματος): είναι το να βάζεις νερό στο στόμα και να το κινήσεις εσωτερικά και μετά να το φτύσεις.
Το Ιστενσάκ (το ξέπλυμα της μύτης): είναι το να ρουφάω το νερό με το δεξί μου χέρι μέσα στη μύτη.
Το Ιστενθάρ: είναι να φυσάω με το αριστερό μου χέρι το νερό από τη μύτη μέσω της εκπνοής μου.
Έπειτα πλένω το πρόσωπο, τρεις φορές.
Έπειτα πλένω τα χέρια, ξεκινώντας από την άκρη των δακτύλων μέχρι τους αγκώνες, τρεις φορές.
Έπειτα σκουπίζω με τα δύο βρεγμένα χέρια ολόκληρο το κεφάλι προς τα πίσω και μετά προς τα μπροστά, και μετά καθαρίζω τα αυτιά με τους δύο βρεγμένους δείκτες, μια φορά.
Έπειτα πλένω τα πόδια από την αρχή των δακτύλων μέχρι τους αστραγάλους, τρεις φορές, και οι αστράγαλοι περιλαμβάνονται στο υποχρεωτικό πλύσιμο των ποδιών.
Αυτός είναι ο πιο τέλειος τρόπος Ουντού' (νίψης), επειδή έτσι τέλεσε ο Προφήτης (σάλλα Αλλάχου 'αλάιχι ουά σάλλαμ) το Ουντού', όπως αναφέρεται στα Χαντίθ που διηγήθηκαν οι: 'Οθμάν, Αμπντ Αλλάχ ιμπν Ζάιντ και άλλοι, και τα οποία καταγράφηκαν στο Σαχίχ Αλ-Μπουχάρι και το Σαχίχ Μούσλιμ . Επίσης αναφέρεται στο Σαχίχ Αλ-Μπουχάρι ότι ο Προφήτης (σάλλα Αλλάχου 'αλάιχι ουά σάλλαμ) κάποιες φορές έπλενε κάθε άκρο από αυτά που πρέπει να πλύνει κατά το Ουντού', μια φορά, ή δύο φορές με το νερό.

Απαντ.: Είναι εκείνες που αν ο μουσουλμάνος παραμελεί μια από αυτές, το Οντού' του δεν είναι έγκυρο.
1- Το πλύσιμο του προσώπου, του στόματος και της μύτης.
2- Το πλύσιμο των χεριών μέχρι τους αγκώνες.
3- Το σκούπισμα του κεφαλιού και των αυτιών.
4- Το πλύσιμο των ποδιών μέχρι τους αστραγάλους, συμπεριλαμβανομένων των αστραγάλων.
5- Το να τηρεί κανείς την προβλεπόμενη σειρά πλένοντας πρώτα το πρόσωπο, μετά τα χέρια μέχρι τους αγκώνες, μετά σκούπισμα πάνω από το κεφάλι και τέλος πλύσιμο των ποδιών.
6. Η διαδοχή, που σημαίνει πλύσιμο των άκρων διαδοχικά χωρίς να αφήνεται ένα χρονικό διάστημα που επιτρέπει στα άκρα να στεγνώσουν.
Δηλαδή, αν κάποιος τελεί μόνο το μισό του Ουντού', και μετά το ολοκληρώνει κάποια άλλη στιγμή, το Ουντού' του δεν είναι έγκυρο.

Απαντ.: Οι Σούνναν του Ουντού': είναι αυτές οι πράξεις που αν τις τελεί κάποιος θα έχει περισσότερη ανταμοιβή, και αν την παραμελεί, δεν αποτελεί αμαρτία, και το Ουντού' που τέλεσε είναι έγκυρο.
1- Ατ-Τασμίγια: Το να πω "Μπίσμι Ελλάχ" (στο Όνομα του Αλλάχ).
2- H χρήση του Ασ-Σιουάκ: με το οποίο καθαρίζω τα δόντια.
3- Το πλύσιμο των χεριών, στην αρχή του Ουντού'.
4- Το πλύσιμο ανάμεσα στα δάχτυλα.
5- Το πλύσιμο των άκρων για δεύτερη και τρίτη φορά.
6- Το να ξεκινήσω πρώτα με το δεξιό άκρο και έπειτα το αριστερό.
7- Το να πω τη δέηση που ακολουθεί το Ουντού': «Άσχαντου αλ-λά Ιλάχα ίλλα Αλλάχ, Ουάχνταχου λα σαρίκα Λαχ, ουά άσχαντου αν Μωχάμμανταν άμπντουχου ουά ρασούλοχ» (Μαρτυρώ ότι δεν υπάρχει άλλος θεός που αξίζει να λατρεύεται παρά μόνον ο Αλλάχ, ο Οποίος είναι ο Αληθινός Θεός που δεν έχει κανέναν εταίρο, και μαρτυρώ ότι ο Μωχάμμαντ είναι ο δούλος και ο Αγγελιαφόρος του Αλλάχ).
8- Το να τελέσω δύο Ράκ'α (μονάδες προσευχής) μετά από το Ουντού'.

Απαντ.: 1- Ό,τι βγαίνει από τα μπροστινά ή πίσω ιδιωτικά μέρη, δηλαδή ούρα, κόπρανα ή αέρια.
2- Ο ύπνος, η τρέλα, ή η λιποθυμία.
3- Η κατανάλωση κρέατος καμήλας.
4- Το άγγιγμα των ιδιωτικών μερών με το χέρι χωρίς κάλυμα.

Απαντ.: Το Ατ-Ταγιάμουμ: είναι το να χρησιμοποιώ χώμα ή κάτι παρόμοιο από το έδαφος -ως εναλλακτική του Ουντού' ή του Γουσλ- σε περίπτωση που δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω το νερό ή δεν μπορώ να το βρω.

Απαντ.: Εκτελώ το Ταγιάμουμ με το να χτυπήσω το χώμα μία φορά με τις δύο παλάμες των χεριών και σκουπίζοντας μόνο μία φορά το πρόσωπο και τα πίσω μέρη των χεριών.

Απαντ.: 1- Όλες οι ενέργειες που ακυρώνουν το Ουντού', ακυρώνουν το Ταγιάμουμ.
2- Αν βρω διαθέσιμο νερό και μπορώ να το χρησιμοποιήσω.

Απαντ: Τα Χουφέιν (ή Χουφ) είναι ό,τι φοριέται στα πόδια και είναι από δέρμα, όπως τα παπούτσια ή οι δερμάτινες κάλτσες.
Οι κάλτσες είναι ό,τι φοριέται στα πόδια και δεν είναι από δέρμα.
Ναι, επιτρέπεται να σκουπίσω με τις βρεγμένες παλάμες μου πάνω από τα Χουφ (παπούτσια) ή τις κάλτσες αντί να πλύνω τα πόδια κατά το Ουντού', υπό κάποιες προϋποθέσεις.

Απαντ.: Η διευκόλυνση σε εκείνους τους μουσουλμάνους που δυσκολεύονται να βγάλουν τα Χουφ ή τις κάλτσες για να πλύνουν τα πόδια τους, ειδικά σε περιόδους χειμώνα, υπερβολικού κρύου και των ταξιδιών.

Απαντ.: 1- Πρέπει να τα είχα φορέσει σε κατάσταση καθαρότητας, δηλ. μετά από πλήρη Ουντού' ή Γουσλ. Σημίωση: Δεν σημαίνει αμέσως μετά το Ουντού', απλά όταν τα φορέσω να μην είχα κάνει καμία ενέργεια που να ακυρώνει το Ουντού'.
2. Πρέπει τα Χουφ να είναι καθαρά, δηλαδή να μην έχουν ακαθαρσίες (Νατζάσα), όπως κόπρανα, ούρα κλπ.
3. Πρέπει τα Χουφ να καλύπτουν ολόκληρα τα πόδια συμπεριλαμβανομένων των αστραγάλων.
4- Πρέπει το σκούπισμα να είναι εντός της καθορισμένης περιόδου, για τον κάτοικο: μια μέρα και μια νύχτα (24 ώρες), και για τον ταξιδιώτη: τρεις μέρες και νύχτες (72 ώρες).

Απαντ.: Η περιγραφή του σκουπίσματος είναι: το να περάσω τις δυο βρεγμένες παλάμες -με τα δάχτυλα των χεριών ανοιχτά- από την αρχή των δαχτύλων των ποδιών μέχρι τους αστραγάλους, σκουπίζοντας το δεξί πόδι με το δεξί χέρι και το αριστερό με το αριστερό. Αυτό γίνεται μια φορά χωρίς να το επαναλάβω.

Απαντ.: 1- Η λήξη της περιόδου του σκουπίσματος, για τον κάτοικο: μια μέρα και μια νύχτα (24 ώρες), και για τον ταξιδιώτη: τρεις μέρες και νύχτες (72 ώρες).
2- Το να βγάλω τα Χουφ ή ένα από αυτά αφού τα είχα σκουπίσει. Το σκούπισμα από αυτή τη στιγμή και πέρα θεωρείται άκυρο.

Απαντ.: Η προσευχή είναι μια πράξη λατρείας προς τον Αλλάχ και αποτελείται από συγκεκριμένα λόγια και πράξεις. Ξεκινά με το Τακμπείρ (λέγοντας: Αλλάχου Άκμπαρ) και τελειώνει με το Τασλείμ (λέγοντας Ασ-Σαλάμου 'Αλάικουμ ουά ράχματου Αλλάχ, δυο φορές στρέφοντας το κεφάλι δεξιά και αριστερά).

Απαντ.: Ναι, η προσευχή είναι υποχρεωτική για κάθε μουσουλμάνο.
Ο Παντοδύναμος Αλλάχ είπε: { Στ’ αλήθεια, η προσευχή επιβάλλεται στους πιστούς σε καθορισμένες ώρες. } [Σούρατ Αν-Νισά' 4:103]

Απαντ.: Η εγκατάλειψη της προσευχής θεωρείται απιστία. Ο Αγγελιαφόρος του Αλλάχ (σάλλα Αλλάχου 'αλάιχι ουά σάλλαμ) είπε:
«Η διαθήκη ανάμεσα σε εμάς και αυτούς είναι η προσευχή, οπότε αν κάποιος την εγκαταλείψει έχει αποστατήσει.».
[Αφηγήθηκε ο Άχμαντ και ο Ατ-Τιρμιδέι και άλλοι]

Απαντ.: Υπάρχουν πέντε υποχρεωτικές προσευχές κατά τη διάρκεια της ημέρας και της νύχτας, συγκεκριμένα: Φατζρ (2 Ράκ'α), Δουχρ (4 Ράκ'α), 'Ασρ (4 Ράκ'α), Μάγριμπ (3 Ράκ'α) και Ίσά' (4 Ράκ'α).

Απαντ.: 1- Το Ισλάμ, καθώς η προσευχή ενός άπιστου είναι άκυρη.
2- Η λογική, καθώς η προσευχή του παράφρονα είναι άκυρη.
3- Η ικανότητα διάκρισης μεταξύ ωφέλιμου και επιβλαβούς, καθώς η προσευχή ενός παιδιού που δεν μπορεί να ξεχωρίσει το καλό από το κακό και δεν κατανοεί τα λόγια του, είναι άκυρη. Η ηλικία της διάκρισης είναι από εφτά χρονών, γι' αυτό μαθαίνουμε στα παιδιά την προσευχή από εφτά χρονών. Και αν το παιδί έχει την ικανότητα διάκρισης από μικρότερη ηλικία, του μαθαίνουμε την προσευχή χωρίς να είναι υποχρεωτική γι' αυτό. Καθώς η προσευχή γίνεται υποχρεωτική γι' αυτό από δέκα ετών.
4- Η πρόθεση.
5- Να έχει έρθει η ώρα της προσευχής.
6- Η Ταχάρα (καθαρότητα) από την κατάσταση ακαθαρσίας μέσω το Ουντού' ή Γουσλ.
7- Η καθαρότητα από τις ακαθαρσίες (Νατζάσα).
8- Η κάλυψη της ‘Άωρα (μέρη του σώματος που πρέπει να καλύπτονται).
9- Το να στέκομαι με κατεύθυνση προς την Κίμπλα (του Ιερού Οίκου στη Μέκκα).

Απαντ.: Είναι δεκατέσσερις πυλώνες, οι εξής:
1- Το να στέκομαι όρθιος κατά τα σημεία που πρέπει να είμαι όρθιος στην υποχρεωτική προσευχή, αν είμαι ικανός να στέκομαι.
2- Το να λέω την Τακμπείρατ Αλ-Ιχράμ: "Αλλάχου Άκμπαρ" στην αρχή της προσευχής.
3- Η απαγγελία της Σούρατ Αλ-Φάτιχα.
4- Η στάση Ρουκού': η υπόκλιση, με την πλάτη να είναι επίπεδη, και το κεφάλι να είναι στην ίδια ευθεία με την πλάτη.
5- Το να σηκωθώ από τη στάση Ρουκού'.
6- Το να στέκομαι όρθιος.
7- Η στάση Σιγκούντ: βάζοντας το μέτωπο με τη μύτη, τις παλάμες, τα γόνατα, τα δάχτυλα των ποδιών στο έδαφος.
8- Το να σηκωθώ από τη στάση Σιγκούντ.
9- Το να κάθομαι μεταξύ των δύο στάσεων Σιγκούντ.
Η Σούννα εδώ είναι να κάθομαι "Γκάλσιτ Αλ-Ιφτιράς" μεταξύ των δύο στάσεων Σιγκούντ. Δηλαδή διπλώνω το αριστερό πόδι και κάθομαι πάνω του, λυγίζοντας παράλληλα το δεξί πόδι, με τέτοιο τρόπο ώστε οι άκρες των δαχτύλων να παραμένουν καμπτόμενες επί της γης και τα δάχτυλα να κοιτάνε προς την Κέμπλα, και η πτέρνα να βρίσκεται κάθετα στη γη και να είναι στραμμένη προς τα πάνω.
10- Η καθησύχαση σε κάθε στάση.
11- Το τελευταίο Τασάχουντ.
12- Το να κάθομαι για το τελευταίο Τασάχουντ.
13- Ατ-Τασλείμ: λέγοντας "Ασ-Σαλάμου 'Αλάικουμ ουά ράχματου Αλλάχ", δυο φορές, στρέφοντας το κεφάλι δεξιά και αριστερά.
14- Η διατήρηση της προβλεπόμενης σειράς των πυλώνων, όπως αναφέρονται. Έτσι, αν κάποιος πέσει σε στάση Σιγκούντ εσκεμμένα πριν τη στάση Ρουκού', η προσευχή του είναι άκυρη. Ωστόσο, εάν το κάνει κατά λάθος, πρέπει να ξανακάνει τη στάση Ρουκού' και μετά να πέσει σε στάση Σιγκούντ.

Απαντ.: Είναι οχτώ, οι εξής:
1- Όλα τα Τακμπειράτ εκτός από την Τακμπείρατ Αλ-Ιχράμ.
2- Η ρήση: «Σάμι‘α Αλλάχου λιμάν χάμιντα» (ο Αλλάχ απαντά σ’ αυτόν που Τον δοξάζει), αν ο προσευχητής είναι ο Ιμάμης ή αν προσεύχεται μόνος του τότε είναι υποχρεωτική, αλλά αν κάποιος προσεύχεται πίσω από τον Ιμάμη τότε δεν την λέει.
3- Η ρήση: «Ραμπάνα ουά Λάκα Αλ-Χάμντ» (Ω, Κύριέ μας, σε Σένα ανήκουν όλες οι Δοξασίες).
4- Η ρήση: «Σουμπχάνα Ραμπίγια Αλ-‘Αδείμ» (Δόξα στον Κύριό μου, τον Μέγα) μια φορά κατά τη στάση Ρουκού'.
5- Η ρήση: «Σουμπχάνα Ραμπίγια Αλ-Ά‘λα» (Δόξα στον Κύριό μου, τον Ύψιστο) μια φορά κατά τη στάση Σιγκούντ.
6- Η ρήση: «Ράμπι Ίγφιρ λι» (Ω, Αλλάχ, συγχώρεσέ με) μεταξύ των δύο στάσεων Σιγκούντ.
7- Το πρώτο Τασάχουντ.
8- Το να κάθομαι για το πρώτο Τασάχουντ.

Απαντ.: Είναι έντεκα Σούνναν, οι εξής:
1- Η απαγγελία του Ντου‘ά’ Αλ-Ιστεφτάχ (εναρκτήριας δέησης) μετά από την Τακμπείρατ Αλ-Ιχράμ: «Σουμπχάνακα Αλλαχούμμα ουά Μπι-Χάμντικα, ουά ταμπάρακα Ίσμουκα, ουά τα‘άλα Τζάντουκα, ουά λα ιλάχα Γάιρουκ.» (Δοξασμένος Συ, ω, Κύριέ μου, και όλος ο έπαινος ανήκει σε Σένα, Ευλογημένο είναι το Όνομά Σου, και Υψωμένο είναι το Μεγαλείο Σου, και δεν υπάρχει θεός εκτός από Σένα).
2- Αλ-Τα'άουδ: «Α‘ούδου Μπιλλάχι μίνα Ασ-Σαϊτάνι Ερ-Ρατζείμ» (Αναζητώ καταφύγιο στον Αλλάχ από τον καταραμένο Σατανά).
3- Αλ-Μπάσμαλα: «Μπίσμι Ελλάχι Ερ-Ραχμάνι Ερ-Ραχείμ» (Εις το όνομα του Αλλάχ, του Παντελεήμονα, του Πολυεύσπλαχνου).
4- Η ρήση: «Αμήν» στο τέλος της Σούρατ Αλ-Φάτιχα.
5- Η απαγγελία μιας μικρής Σούρας (Κεφάλαιο) ή κάποιων Εδάφιων του Κορ'άν μετά την Αλ-Φάτιχα.
6- Να απαγγέλει ο Ιμάμης φωναχτά ό,τι απαγγέλλει από το Κορ'άν.
7- Η ρήση: «Μίλ’α Ασ-Σαμαουάτι ουά μίλ’α Αλ-Άρντι ουά μίλ’α μα σί’τα μιν σάυ’ιν μπά‘ντ» αφού πει «Ραμπάνα ουά λάκα Αλ-Χαμντ».
8- Η ρήση: «Σουμπχάνα Ραμπίγια Αλ-‘Αδείμ» παραπάνω από μια φορά κατά τη στάση Ρουκού', δηλαδή δύο ή τρεις φορές ή παραπάνω.
9- Η ρήση: «Σουμπχάνα Ραμπίγια Αλ-Ά‘λα» παραπάνω από μια φορά κατά τη στάση Σιγκούντ, δηλαδή δύο ή τρεις φορές ή παραπάνω.
10- Η ρήση: «Ράμπι Ίγφιρ λι» παραπάνω από μια φορά κατά το κάθισμα μεταξύ των δύο στάσεων Σιγκούντ, δηλαδή δύο ή τρεις φορές ή παραπάνω.
11- Η επίκληση στον Αλλάχ για έλεος και ευλογίες στον Προφήτη και την οικογένειά του στο τελευταίο Τασάχουντ, και άλλες επικλήσεις μετά από αυτό.
Τέταρτον: Σούνναν των πράξεων, και οι μορφές τους:
1- Να σηκώνω και τα δύο χέρια, μαζί με την Τακμπείρατ Αλ-Ιχράμ.
2- Και πριν από τη στάση Ρουκού'.
3- Και ενώ σηκώνομαι από τη στάση Ρουκού'.
4- Το κατέβασμα των χεριών μετά από τα προαναφερόμενα.
5- Να βάζω τα δύο χέρια στο στέρνο με το δεξί χέρι να κρατά το αριστερό.
6- Να κοιτάζω το σημείο όπου το μέτωπο θα πέσει σε στάση Σιγκούντ.
7- Να αφήνω κενό ανάμεσα στα πόδια ενώ στέκομαι.
8- Να τοποθετώ σταθερά τις παλάμες στα γόνατά μου, με ανοιχτά δάχτυλα, κατά τη στάση Ρουκού', ενώ ισιώνω την πλάτη και τεντώνω τους αγκώνες και ευθυγραμμίζω το κεφάλι με την πλάτη.
9- Να φροντίζω ότι όλα τα άκρα που πρέπει να ακουμπούν το έδαφος κατά τη στάση Σιγκούντ, όντως το ακουμπούν με το σωστό τρόπο.
10- Να φροντίζω ότι οι παλάμες ακουμπούν το έδαφος με τα δάχτυλα ενωμένα και στο άνοιγμα των ώμων, τα μπράτσα να βρίσκονται μακριά από τα πλευρά, η κοιλιά να μην ακουμπάει τους μηρούς, το πίσω μέρος των μηρών να μην ακουμπάει τις γάμπες, τα γόνατα να βρίσκονται σε απόσταση μεταξύ τους, τα δάχτυλα των ποδιών να είναι ανοιχτά και το κάτω μέρος τους να αγγίζει το έδαφος ενώ οι πτέρνες είναι στραμένες προς τα πάνω.
11- Το κάθισμα "Γκάλσιτ Αλ-Ιφτιράς" κατά το πρώτο Τασάχουντ, και κατά το κάθισμα μεταξύ των δύο στάσεων Σιγκούντ. Το κάθισμα "Γκάλσιτ Ατ-Ταουάρρουκ" κατά το τελευταίο Τασάχουντ.
12- Να βάλω τις παλάμες στους μηρούς με τα δάχτυλα ενωμένα να δείχνουν προς την Κίμπλα μεταξύ των δύο στάσεων Σιγκούντ και κατά το κάθισμα του Ατ-Τασάχουντ, αλλά στο κάθισμα του Ατ-Τασάχουντ κλείνω το παράμεσο και το μικρό δάχτυλο ενώ κάνω έναν κύκλο με τον μέσο και τον αντίχειρα του δεξιού χεριού, και δείχνω με το δείχτη προς την Κίμπλα.
13- Να στρέφω το πρόσωπο προς τα δεξιά και στη συνέχεια προς τα αριστερά, κατά το Τασλείμ.

Απαντ.: 1- Να παραμελήσω έναν από τους πυλώνες ή μια από τις προϋποθέσεις της προσευχής.
2- Να μιλάω σκόπιμα.
3- Να φάω ή να πιώ.
4- Να κάνω συχνές και διαδοχικές κινήσεις.
5- Να παραμελήσω εσκεμμένα μια από τις υποχρεωτικές πράξεις της προσευχής.

Απαντ.: Η περιγραφή της προσευχής:
1- Στέκομαι στην κατεύθυνση της Κίμπλα (του Ιερού Οίκου στη Μέκκα), χωρίς να παρεκκλίνω από αυτή την κατεύθυνση ούτε να στρέφω το κεφάλι έξω από αυτή την κατεύθυνση.
2- Να έχω μέσα στην καρδιά μου την πρόθεση ότι θα τελέσω μια συγκεκριμένη προσευχή, χωρίς να την προφέρω.
3- Λέω την Τακμπείρατ Αλ-Ιχράμ «Αλλάχου Άκμπαρ» (Ο Αλλάχ είναι ο Μέγας) σε όρθια στάση σηκώνοντας τα χέρια μου στο επίπεδο των ώμων μου με τα δάκτυλα ενωμένα και τις παλάμες να κοιτάζουν προς την Κίμπλα.
4- Πιάνω με το δεξί μου χέρι τον καρπό του αριστερού, τοποθετώντας τα στο στέρνο μου.
5- Λέω το Ντο‘ά’ Αλ-Ιστιφτάχ (δέηση της έναρξης): «Αλλάχουμα Μπά‘ιντ μπάινι ουά μπάινα χαταϊγιάια κάμα μπά‘ανττα μπάινα Αλ-Μάσρικι ουά Αλ-Μάγριμπ, Αλλάχουμα Νακκίνι μιν χαταϊγιάια κάμα γιουνάνκα Αθ-Θάουμπου Αλ-Άμπιαντου μιν Αντ-Ντάνας, Αλλάχουμα Ιγσέλνι μπιλμά’ι ουά Αθ-Θάλτζι ουά Αλ-Μπάραντ.» (Ω, Αλλάχ, κράτησέ με μακριά από τις αμαρτίες μου, όπως ακριβώς έχεις διαχωρίσει την Ανατολή από τη Δύση. Ω, Αλλάχ, εξάγνισέ με από τις αμαρτίες μου, όπως ένας λευκός μανδύας εξαγνίζεται από τις ακαθαρσίες. Ω, Αλλάχ, καθάρισέ με από τις αμαρτίες μου με νερό, χιόνι και χαλάζι).
ή λέω: «Σουμπχάνακα Αλλαχούμμα ουά Μπι-Χάμντικα, ουά ταμπάρακα Ίσμουκα, ουά τα‘άλα Τζάντουκα, ουά λα ιλάχα Γάιρουκ.» (Δοξασμένος Συ, ω, Κύριέ μου, και όλος ο έπαινος ανήκει σε Σένα, Ευλογημένο είναι το Όνομά Σου, και Υψωμένο είναι το Μεγαλείο Σου, και δεν υπάρχει θεός εκτός από Σένα).
6- Λέω την Ιστι'άδα: «Α‘ούδου Μπι-Ελλάχι μίνα Ασ-Σαϊτάνι Ερ-Ρατζείμ» (Ζητώ καταφύγιο στον Αλλάχ από τον καταραμένο Σατανά). 7- Λέω: «Μπίσμι Ελλάχι Ερ-Ραχμάνι Ερ-Ραχείμ» (Εις το Όνομα του Αλλάχ, του Παντελεήμονα, του Πολυεύσπλαχνου), και έπειτα απαγγέλλω τη Σούρατ Αλ-Φάτιχα. { Στο Όνομα του Αλλάχ, του Αρ-Ραχμάν (Παντελεήμονα), του Αρ-Ραχείμ (Πολυεύσπλαχνου) } { Όλες οι ευχαριστίες (και οι δοξασίες και οι έπαινοι) ανήκουν στον Αλλάχ, τον Κύριο όλων των κόσμων (της ανθρωπότητας, των τζινν και όλων όσων υπάρχουν). } { Τον Αρ-Ραχμάν (Παντελεήμονα), τον Αρ-Ραχείμ (Πολυεύσπλαχνο). } { Τον Κυρίαρχο της Ημέρας της Κρίσεως. } { Εσένα μόνο λατρεύουμε και από Εσένα μόνο ζητάμε βοήθεια και υποστήριξη. } { Καθοδήγησέ μας στον ορθό δρόμο. } { Τον δρόμο εκείνων, που τους χάρισες την Εύνοιά Σου, και όχι εκείνων που περιέπεσαν στην οργή Σου, ούτε εκείνων που παραστράτησαν. } [Σούρατ Αλ-Φάτιχα 1:7]
Έπειτα λέω: «Αμήν».
8- Απαγγέλλω ό,τι θέλω να απαγγείλλω από το Κορ'άν, καθώς και να παρατείνω την απαγγελία κατά την πρωινή προσευχή Αλ-Φατζρ.
9- Λέω: «Αλλάχου Άκμπαρ», σηκώνοντας τα χέρια στο ύψος των ώμων, και πέφτω σε στάση Ρουκού', υποκλινόμενος ενώπιον του Αλλάχ ως ένδειξη υποταγής μου στο Μεγαλείο Του. Αποτελεί Σούννα να ισιώνω την πλάτη και να τεντώνω τους αγκώνες, ευθυγραμμίζοντας το κεφάλι με την πλάτη, και να πιάσω τα γόνατα με τα χέρια με τα δάχτυλα ανοιχτά.
10- Λέω κατά τη Ρουκού': «Σουμπχάνα Ραμπίγια Αλ-‘Αδείμ» (Δόξα στον Κύριό μου, τον Μέγα) τρεις φορές. Και αν λέω επιπλέον: «Σουμπχάνακα Αλλάχουμμα ουά Μπι-Χάμντικα, Αλλάχουμα Ίγφιρ λι» (Δοξασμένος Συ, ω, Κύριέ μου, και όλος ο έπαινος ανήκει σε Σένα. Ω, Αλλάχ, συγχώρεσέ με) είναι καλύτερα.
11- Σηκώνω την πλάτη μου και σηκώνω τα χέρια στο μήκος των ώμων λέγοντας, «Σάμι‘α Αλλάχου λιμάν Χάμιντα» (Ο Αλλάχ απαντά σ’ αυτόν που Τον δοξάζει). Σημείωση: Αν τελώ την προσευχή πίσω από έναν Ιμάμη, τότε δεν λέω αυτή τη φράση αλλά θα την λέει μόνο ο Ιμάμης, και εγώ στη συνέχεια θα λέω την ακόλουθη φράση:
12- Λέω έπειτα: «Ραμπάνα ουά Λάκα Αλ-Χάμντ» (Ω, Κύριέ μας, σε Σένα ανήκει η Δόξα), και μπορώ να προσθέτω «μίλ’α Ασ-Σαμαουάτι ουά μίλ’α Αλ-Άρντι ουά μίλ’α μα σί’τα μιν σάυ’ιν μπά‘ντ» (όσο θα γέμιζε τους ουρανούς και τη γη, και όσο θα γέμιζε ο,τιδήποτε άλλο μετά από αυτό).
13- Κάνω την πρώτη στάση Σιγκούντ λέγοντας "Αλλάχου Άκμπαρ", βάζοντας το μέτωπο με τη μύτη, τις παλάμες, τα γόνατα, τα δάχτυλα των ποδιών στο έδαφος, φροντίζοντας τα μπράτσα να βρίσκονται μακριά από τα πλευρά, οι πήχεις να μην ακουμπούν το έδαφος, και τα δάχτυλα των ποδιών να κοιτάζουν προς την Κίμπλα.
14- Λέω κατά τη Σιγκούντ: «Σουμπχάνα Ραμπίγια Αλ-Α‘λα» (Δόξα στον Κύριό μου, τον Ύψιστο) τρεις φορές. Και αν λέω επιπλέον: «Σουμπχάνακα Αλλάχουμμα Ραμπάνα ουά Μπι-Χάμντικα, Αλλάχουμα Ίγφιρ λι» (Δοξασμένος Συ, ω, Κύριέ μας, και όλος ο έπαινος ανήκει σε Σένα. Ω, Αλλάχ, συγχώρεσέ με) είναι καλύτερα.
15- Σηκώνω το κεφάλι και την πλάτη από τη στάση Σιγκούντ λέγοντας "Αλλάχου Άκμπαρ".
16- Κάθομαι "Γκάλσιτ Αλ-Ιφτιράς" μεταξύ των δύο στάσεων Σιγκούντ. Κάθομαι στο αριστερό πόδι, με την πτέρνα του δεξιού ποδιού στραμμένη προς τα πάνω και οι άκρες των δαχτύλων να παραμένουν καμπτόμενες επί του εδάφους. Βάζω τις παλάμες στους μηρούς πριν τα γόνατα, με τα δάχτυλα ενωμένα να δείχνουν προς την Κίμπλα. Κλείνω το παράμεσο και το μικρό δάχτυλο του δεξιού χεριού, ενώ κάνω έναν κύκλο με τον μέσο και τον αντίχειρα, και να δείχνω με το δείχτη προς την Κίμπλα.
17- Λέω κατά το κάθισμα μεταξύ των δύο Σιγκούντ: "Ράμπ ίγφιρ λι, ουά ερχάμνι, ουά εχντένι, ουά ουρζούκνι, ουά ιτζμπούρνι, ουά 'άφινι" (Ω, Κύριε, συγχώρεσέ με, ελέησέ με, καθοδήγησέ με, στείλε μου αγαθά, βελτίωσε την κατάστασή μου και κράτα με ασφαλή από κάθε κακό).
18- Κάνω τη δεύτερη Σιγκούντ, όπως ακριβώς την πρώτη, λέγοντας "Αλλάχου Άκμπαρ".
19- Σηκώνομαι από τη δεύτερη Σιγκούντ, λέγοντας "Αλλάχου Άκμπαρ", για να τελέσω τη δεύτερη Ράκ'α όπως τέλεσα την πρώτη, αλλά χωρίς τη δέηση στην αρχή.
20- Κάθομαι Γκάλσιτ Αλ-Ιφτιράς μετά από τη δεύτερη Ράκ'α, λέγοντας "Αλλάχου Άκμπαρ".
21- Λέω το Τασάχουντ: «Ατ-Ταχιγιάτου Λελλάχι ουά Ασ-Σαλαουάτου ουά Ατ-Ταϊγεμπάτ, Ασ-Σαλάμου ‘αλάικα αϊούχα Αν-Ναμπέι ουά Ράχματου Αλλάχι ουά Μπαρακάτου, Ασ-Σαλάμου ‘αλάινα ουά ‘αλά ‘ιμπάντι Ελλάχι Ασ-Σάλιχείν, ασχάντου αλ-λά Ιλάχα ίλλα Αλλάχ ουά ασχάντου αν Μωχαμμάνταν ‘άμπντουχου ουά ρασούλου. Αλλάχουμα σάλι ‘Αλά Μωχάμμαντ ουά ‘αλά άλλι Μωχάμμαντ, κάμα σαλάιτα ‘αλά Ιμπραήμ ουά ‘αλά άλλι Ιμπραήμ, Ίνακα Χαμείντον Ματζείντ. Αλλάχουμα Μπάρικ ‘αλά Μωχάμμαντ ουά ‘αλά άλλι Μωχάμμαντ, κάμα μπάρακτα ‘αλά Ιμπραήμ ουά ‘αλά άλλι Ιμπραήμ, Ίνακα Χαμείντον Ματζείντ.»
(Οι καλύτεροι χαιρετισμοί είναι για τον Αλλάχ, και οι προσευχές και κάθε αγνό και καλό. Είθε η ειρήνη, το έλεος και οι ευλογίες του Αλλάχ να είναι σε σένα, ω, Προφήτη. Είθε η ειρήνη να είναι σε μας και στους ευσεβείς δούλους του Αλλάχ. Μαρτυρώ ότι δεν υπάρχει άλλος θεός εκτός από τον Αλλάχ και μαρτυρώ ότι ο Μωχάμμαντ είναι ο δούλος Του και ο Αγγελιαφόρος Του. Ω, Αλλάχ, επαίνεσε τον Μωχάμμαντ και την οικογένεια του Μωχάμμαντ, όπως ακριβώς επαίνεσες τον Αβραάμ και την οικογένεια του Αβραάμ. Πράγματι, είσαι Αξιέπαινος και Ένδοξος. Ω, Αλλάχ, ευλόγησε τον Μωχάμμαντ και την οικογένεια του Μωχάμμαντ, όπως ακριβώς ευλόγησες τον Αβραάμ και την οικογένεια του Αβραάμ. Πράγματι, είσαι Αξιέπαινος και Ένδοξος.).
Σύμφωνα με τη Σούννα μπορώ μετά να προσθέσω αυτή τη δέηση: «Α‘ούδου Μπι-Ελλάχι μιν ‘αδάμπι Τζαχάναμ, ουά μιν ‘αδάμπι Ελ-Κάμπρ, ουά μιν φίτνατ Ελ-Μάχια ουά Αλ-Μαμάτ, ουά μιν φίτνατ Αλ-Μασείχ Αντ-Ντατζάλ» (Ω, Αλλάχ αναζητώ καταφύγιο σε Σένα από την τιμωρία του Πυρός της Κολάσεως, και από την τιμωρία του Τάφου, και από τη δοκιμασία της ζωής και του θανάτου, και από τη δοκιμασία του Αντίχριστου). Έπειτα επικαλούμαι τον Κύριό μου για ό,τι επιθυμώ από καλό σε αυτόν τον κόσμο και στη Μέλλουσα Ζωή.
22- Στρέφω το κεφάλι μου δεξιά λέγοντας το Ατ-Τασλείμ "Ασ-Σαλάμου 'Αλάικουμ ουά ράχματου Αλλάχ", στη συνέχεια στρέφω το κεφάλι μου αριστερά λέγοντας το ίδιο ξανά.
23- Αν η προσευχή αποτελείτε από τρεις ή τέσσερις Ράκ'α, τότε θα σταματήσω στο πρώτο Τασάχουντ στο σημείο που λέω: «Άσχαντου αλ-λά Ιλάχα ίλλα Αλλάχ, ουά άσχαντου αν Μωχάμμανταν άμπντουχου ουά ρασούλου».
24- Σηκώνομαι λέγοντας "Αλλάχου Άκμπαρ", σηκώνοντας ταυτόχρονα τα χέρια μου στο επίπεδο των ώμων μου με τα δάκτυλα ενωμένα.
25- Εκτελώ την υπόλοιπη προσευχή, με τον ίδιο τρόπο της πρώτης και της δεύτερης Ράκ'ας, εκτός από το ότι πρέπει να απαγγέλλεται μόνο η Σούρατ Αλ-Φάτιχα, χωρίς να απαγγέλλω μετά μια άλλη Σούρα ή εδάφια του Κορ'άν.
26- Κάθομαι Γκάλσιτ Ατ-Ταουάρουκ στον αριστερό μου μηρό με το αριστερό γλουτό, με την πτέρνα του δεξιού ποδιού στραμμένη προς τα πάνω και τα δάχτυλα στο έδαφος λυγισμένα και στραμμένα προς την Κίμπλα, επεκτείνοντας το αριστερό πόδι κάτω από τη δεξιά κνήμη, και βάζοντας τα χέρια στους μηρούς με τον ίδιο τρόπο όπως στο πρώτο Τασάχουντ.
27- Εδώ απαγγέλλω το Τασάχουντ ολόκληρο.
28- Στρέφω το κεφάλι μου δεξιά λέγοντας το Ατ-Τασλείμ "Ασ-Σαλάμου 'Αλάικουμ ουά ράχματου Αλλάχ", στη συνέχεια στρέφω το κεφάλι μου αριστερά λέγοντας το ίδιο ξανά.

Απαντ.: «Αστάγφιρου Αλλάχ» (ζητώ τη συγχώρεση του Αλλάχ) τρεις φορές.
«Αλλάχουμα Άν-τα Ασ-Σαλάμ, ουά Μίνκα Ασ-Σαλάμ, Ταμπάρακτα για Δα Ατζαλάλι ουά Αλ-Ικράμ.»
«Λα ιλάχα ίλλα Αλλάχου Ουαχντάχου λα σαρίκα Λαχ, Λάχου Αλ-Μούλκου ουά Λάχου Αλ-Χάμντου ουά Χούα ‘άλα κούλλι σάϊ’ιν Καντείρ, Αλλάχουμα λα μάνι‘α λίμα α‘τάιτ, ουά λα μού‘τι λίμα μανά‘τ, ουά λα γιάνφα‘ου δα Αλ-Τζάντι Μίνκα Αλ-Τζάντ».
«Λα ιλάχα ίλλα Αλλάχου Ουαχντάχου λα σαρίκα Λαχ, Λάχου Αλ-Μούλκου ουά Λάχου Αλ-Χάμντου ουά Χούα ‘άλα κούλλι σάϊ’ιν Καντείρ, λα χάουλα ουά λα κούατα ίλλα Μπιλλάχ, λα ιλάχα ίλλα Αλλάχ, ουά λα νά‘μπουντου ίλλα Ιγιάχ, Λάχου Αν-Νί‘ματου ουά Λάχου Αλ-Φάντλου, ουά Λάχου Αθ-Θανά’ου Αλ-Χάσσαν, λα ιλάχα ίλλα Αλλάχ μουχλισσείνα Λάχου Αντ-Ντίνα ουαλάου κάριχα Αλ-Κάφιρουν.»
«Σουμπχάνα Αλλάχ» τριάντα τρεις φορές.
«Αλ-Χάμντου Λιλλάχ» τριάντα τρεις φορές.
«Αλλάχου Άκμπαρ» τριάντα τρεις φορές.
Έπειτα, για την εκατοστή λέω: «Λα ιλάχα ίλλα Αλλάχ, Ουαχντάχου λα σαρίκα Λαχ, Λάχου Αλ-Μούλκου, ουά Λάχου Αλ-Χάμντου, ουά Χούα ‘άλα κούλλι σάϊ’ιν Καντείρ.»
Έπειτα απαγγέλλω τη Σούρατ Αλ-Ιχλάς (112), τη Σούρατ Αλ-Φάλακ (113) και τη Σούρατ Αν-Νας (114) τρεις φορές μετά από την προσευχή Φατζρ και την προσευχή Μάγριμπ, όμως μετά από τις προσευχές Δουχρ, 'Ασρ και 'Ισά' τα απαγγέλλω μόνο μια φορά.
Έπειτα απαγγέλλω το Εδάφιο Άγιατ Αλ-Κουρσέι (2:255) μια φορά.

Απαντ.: Δύο Ράκ'α πριν την προσευχή Αλ-Φάτζρ.
Τέσσερες Ράκ'α πριν την προσευχή Αδ-Δουχρ.
Δύο Ράκ'α μετά την προσευχή Αδ-Δουχρ.
Δύο Ράκ'α μετά την προσευχή Αλ-Μάγριμπ.
Δύο Ράκ'α μετά την προσευχή Αλ-'Ισά'.
Η αρετή τους: Ο Αγγελιαφόρος του Αλλάχ (σάλλα Αλλάχου 'αλάιχι ουά σάλλαμ) είπε: «Όποιος προσεύχεται δώδεκα Ράκ‘α προαιρετικά σε μία ημέρα και νύχτα, ο Αλλάχ θα χτίσει γι’ αυτόν ένα σπίτι στον Παράδεισο.» [Αφηγήθηκε ο Μούσλιμ, ο Αχμέντ και άλλοι]

Απαντ.: Η Παρασκευή. Ο Αγγελιαφόρος του Αλλάχ (σάλλα Αλλάχου 'αλάιχι ουά σάλλαμ) είπε: «Μεταξύ των καλύτερων ημερών σας είναι η Παρασκευή, σε αυτήν δημιουργήθηκε ο Αδάμ, σε αυτήν πέθανε, σε αυτήν ο άγγελος θα φυσήξει στο κέρας και σε αυτήν όλα τα πλάσματα θα πεθάνουν. Γι' αυτό όσο μπορείτε περισσότερο εκείνη την ημέρα να επικαλείστε τον Αλλάχ να με επαινέσει, γιατί οι επικλήσεις σας παρουσιάζονται σε εμένα». Είπαν: «Ω, Αγγελιαφόρε του Αλλάχ, πώς γίνεται να σου παρουσιάζονται οι επικλήσεις μας αφού έχεις πεθάνει και το σώμα σου έχει σαπίσει;» Απάντησε: «Ο Παντοδύναμος Αλλάχ έχει απαγορεύσει στη γη να καταναλώνει τα σώματα των προφητών.» [Αφηγήθηκε ο Άμπου Νταούντ και άλλοι]

Απαντ.: Η προσευχή της Παρασκευής (Αλ-Τζούμου'α) εμπίπτει στην κατηγορία της ατομικής υποχρέωσης (φαρντ 'άειν), δηλαδή όποιος την παραμελεί υφίσταται αμαρτία, εφόσον είναι άνδρας, ενήλικος, σώφρον, κάτοικος (δηλαδή δεν είναι σε κάποιο ταξίδι) και μουσουλμάνος.
Ο Παντοδύναμος Αλλάχ είπε: { Ω εσείς που πιστεύετε! Όταν γίνεται η κλήση (Αδάν) για την προσευχή της Παρασκευής (Αλ-Τζούμου‘α), σπεύσατε για τη μνημόνευση του Αλλάχ (δηλ. για να ακούσετε το θρησκευτικό κήρυγμα της Παρασκευής και για να τελείτε την προσευχή), και σταματήστε τις συναλλαγές. Αυτό είναι καλύτερο για σας, αν το γνωρίζατε! } [Σούρατ Αλ-Μουνάφικουν 63:9]

Απαντ.: Η προσευχή της Παρασκευής (Τζούμου'α) αποτελείται από δύο Ράκ'α στις οποίες ο Ιμάμης απαγγέλλει φωναχτά τα εδάφια του Κορανίου και των οποίων προηγούνται δύο κηρύγματα.

Απάντηση.: Δεν επιτρέπεται να μην παρευρεθώ στην προσευχή της Παρασκευής (Τζούμου'α), εκτός από μια δικαιολογία που εγκρίνεται από τη Σαρί'α. Ο Προφήτης (σάλλα Αλλάχου 'αλάιχι ουά σάλλαμ) είπε: «Όποιος χάνει τρεις προσευχές της Παρασκευής από αμέλεια, ο Αλλάχ βάζει σφραγίδα στην καρδιά του.» [Αφηγήθηκε ο Άμπου Νταούντ και άλλοι]

Απαντ.:
1- Η τέλεση Γουσλ (ή Ιγτισάλ) (ντους με συγκεκριμένες περιγραφές).
2- Το να βάζω άρωμα (μόνο οι άνδρες).
3- Το να φοράω τα καλύτερα ρούχα.
4- Το να πηγαίνω νωρίς στο τζαμί.
5- Το να επικαλούμαι όσο περισσότερο γίνεται τον Αλλάχ να επαινέσει τον Προφήτη (σάλλα Αλλάχου 'αλάιχι ουά σάλλαμ).
6- Το να απαγγέλλω τη Σούρατ Αλ-Καχφ.
7- Το να πηγαίνω στο τζαμί με τα πόδια.
8- Το να επιδιώκω την ώρα που είναι πιο πιθανό ο Αλλάχ να ανταποκριθεί στις επικλήσεις μου.

Απαντ.: Ο Αμπντ Αλλάχ μπιν Όμαρ (η ευαρέστηση του Αλλάχ επ' αυτού) ανέφερε ότι ο Αγγελιαφόρος του Αλλάχ (σάλλα Αλλάχου 'αλάιχι ουά σάλλαμ) είπε: «Η ομαδική προσευχή (Σαλάτου Αλ-Τζαμά'α) είναι είκοσι επτά φορές καλύτερη από το να προσεύχεται κανείς μόνος του.» [Αφηγήθηκε ο Μούσλιμ]

Απαντ.: Είναι να τελώ την προσευχή με ταπείνωση, γαλήνη, ευλάβεια και φόβο στην καρδιά, κάτι που φαίνεται και στο σώμα μου όταν τελώ όλες της κινήσεις της προσευχής.
Ο Παντοδύναμος Αλλάχ είπε: { Επιτυχημένοι είναι, πράγματι, οι πιστοί· } { Αυτοί που είναι κατά τις προσευχές τους ταπεινοί (τελούν την προσευχή με ευλάβεια και φόβο από τον Αλλάχ και υποταγή σε Αυτόν). } [Σούρατ Αλ-Μου'μινούν 23:1-2]

Απαντ.: Η Ζακά είναι ένα ποσοστό όταν το χρήμα φτάσει σε ένα ορισμένο ποσό και συνεχίσει να είναι ανώτερό του για κάποιο χρονικό διάστημα. Αυτό το ποσοστό δίνεται υποχρεωτικά σε αυτούς που το αξίζουν, τους οποίους ανέφερε ο Αλλάχ στο Ευγενές Κοράνιο, συμπεριλαμβανομένων των φτωχών και των απόρων.
Η Ζακά είναι ένας από τους πυλώνες του Ισλάμ, και μια υποχρεωτική φιλανθρωπία που δίνεται από τους πλούσιους στους φτωχούς.
Ο Παντοδύναμος Αλλάχ είπε: { και να δίνετε τη Ζακά (ετήσια υποχρεωτική ελεημοσύνη). } [Σούρατ Αλ-Μπάκαρα 2:43]

Απαντ.: Είναι κάθε φιλανθρωπία που ξοδεύεται σε οποιαδήποτε από τις πτυχές της καλοσύνης ανά πάσα στιγμή.
Ο Παντοδύναμος Αλλάχ είπε: { Και να ξοδεύετε στον δρόμο του Αλλάχ. } [Σούρατ Αλ-Μπάκαρα 2:195]

Απαντ.: Είναι μια πράξη λατρείας προς τον Αλλάχ, με το να απέχω με πρόθεση από ό,τι μπορεί να διακόπτει τη νηστεία από την αυγή μέχρι τη δύση του ηλίου, και είναι δύο ειδών:
Υποχρεωτική νηστεία: Όπως η νηστεία κατά το μήνα του Ραμαντάν (Ραμαζανιού), η οποία αποτελεί έναν από τους πυλώνες του Ισλάμ.
Ο Παντοδύναμος Αλλάχ είπε: { Ω, εσείς που πιστεύετε! Η νηστεία έχει επιβληθεί σε εσάς όπως είχε επιβληθεί σε εκείνους (τα προηγούμενα έθνη) που ήταν πριν από σας. Μήπως και γίνετε ευσεβείς. } [Σούρατ Αλ-Μπάκαρα 2:183]
Η προαιρετική νηστεία: Όπως η νηστεία της Δευτέρας και της Πέμπτης κάθε εβδομάδας και η νηστεία τριών ημερών κάθε μήνα ειδικά των λευκών ημερών (13, 14, 15) κάθε σεληνιακού μήνα.

Απαντ.: Ο Άμπου Χουράιρα ανέφερε ότι ο Αγγελιαφόρος του Αλλάχ (σάλλα Αλλάχου 'αλάιχι ουά σάλλαμ) είπε: «Όποιος νηστεύει το Ραμαντάν (Ραμαζάνι) από πίστη και αναζητώντας ανταμοιβή από τον Αλλάχ, οι προηγούμενες αμαρτίες του θα συγχωρεθούν.» [(Συμφωνημένο), Σαχίχ Αλ-Μπουχάρι και Σαχίχ Μούσλιμ]

Απαντ.: Ο Άμπου Σαΐντ Αλ-Χουντρέι, η ευαρέστηση του Αλλάχ επ' αυτού, ανέφερε ότι ο Αγγελιαφόρος του Αλλάχ (σάλλα Αλλάχου 'αλάιχι ουά σάλλαμ) είπε: «Όποιος νηστεύει μια μέρα για χάρη του Αλλάχ, ο Αλλάχ θα απομακρύνει το πρόσωπό του από το Πυρ της Κολάσεως σε απόσταση εβδομήντα φθινοπώρων (ετών).» [(Συμφωνημένο), Σαχίχ Αλ-Μπουχάρι και Σαχίχ Μούσλιμ]
Η φράση "εβδομήντα φθινοπώρων" σημαίνει "εβδομήντα ετών".

1- Το να φάει ή να πιει κανείς σκόπιμα.
2- Το να κάνει κανείς εμετό σκόπιμα.
3- Το να αποστατήσει κανείς από το Ισλάμ.

Απαντ.: 1- Να επισπεύσω στο να διακόψω τη νηστεία όταν έρθει η στιγμή του τέλους της νηστείας.
2- Να καθυστερήσω το Σουχούρ (το γεύμα πριν τη Φάτζρ).
3- Να εκτελώ όσο το δυνατόν περισσότερες καλές πράξεις και πράξεις λατρείας.
4- Να απαντήσω με: «Νηστεύω» αν κάποιος με προσβάλει.
5- Να επικαλούμαι τον Αλλάχ κατά τη στιγμή του τέλους της νηστείας.
6- Να διακόψω τη νηστεία με φρέσκους χουρμάδες, και αν δεν βρίσκω φρέσκους τότε με ξερούς χουρμάδες, και αν δεν βρίσκω χουρμάδες, τότε με νερό.

Απαντ.: Το Χατζ είναι: μια πράξη λατρείας, που γίνεται με το να πηγαίνω στον Οίκο του Αλλάχ στη Μάκκα (Μέκκα) για να τελέσω τις πράξεις του προσκυνήματος σε συγκεκριμένο χρόνο, μια φορά στη ζωή μου αν είμαι ικανός.
Ο Παντοδύναμος Αλλάχ είπε: { Και στον Αλλάχ οφείλεται η τέλεση από τους ανθρώπους του Χατζ (προσκυνήματος) στον Ιερό Οίκο (στη Μάκκα), για όποιον βρίσκει τα μέσα (οικονομικές και σωματικές δυνατότητες) για να το τελέσει. Και όποιος δεν πιστεύει (αρνείται το Χατζ), τότε πράγματι, ο Αλλάχ δεν έχει ανάγκη κανένα από τα πλάσματά Του. } [Σούρατ Άλ-'Ιμράν 3:97]

Απαντ.: 1- Αλ-Ιχράμ: να εισέλθω στην κατάσταση Ιχράμ με την πρόθεση ότι θα τελέσω προσκύνημα.
2- Να στέκομαι στο 'Άραφα.
3- Να τελέσω την Ταουάφ Αλ-Ιφάντα (περιφορά γύρω από την Κά‘μπα).
4- Ασ-Σά‘ι: Να περπατήσω ανάμεσα στο Ασ-Σάφα και το Αλ-Μάρουα.

Ο Άμπου Χουράιρα (η ευαρέστηση του Αλλάχ επ' αυτού) ανέφερε ότι άκουσε τον Αγγελιαφόρο του Αλλάχ (σάλλα Αλλάχου 'αλάιχι ουά σάλλαμ) να λέει: «Όποιος τελεί το Χατζ για χάρη του Αλλάχ, ενώ απέχει από σεξουαλική επαφή και αμαρτίες, θα επιστρέψει (απαλλαγμένος από αμαρτίες) σαν να γεννήθηκε εκ νέου.» [Αφηγήθηκε ο Αλ-Μπουχάρι και άλλοι]
.

Απαντ.: Η ‘Ούμρα (μικρό προσκύνημα) είναι: μια πράξη λατρείας που αφορά το να πάω στον Οίκο του Αλλάχ στη Μάκκα και να τελέσω τις πράξεις της ‘Ούμρας, ανά πάσα στιγμή.

1- Αλ-Ιχράμ: να εισέλθω στην κατάσταση Ιχράμ, με την πρόθεση ότι θα τελέσω ‘Ούμρα.
2- Να τελέσω Ταουάφ (περιφορά) γύρω από την Κά‘μπα.
4- Ασ-Σά‘ι: Να περπατήσω ανάμεσα στο Ασ-Σάφα και το Αλ-Μάρουα.

Απαντ.: Είναι να επιδιώκουν οι Μουσουλμάνοι να προστατεύσουν τη χώρα, τον πλούτο, τη ζωή και τη θρησκεία τους από οποιαδήποτε εξωτερική επίθεση από τους εχθρούς και να προσπαθήσουν να διαδώσουν το Ισλάμ στα έθνη που δεν τους έφτασε.
Ο Παντοδύναμος Αλλάχ είπε: { και αγωνιστείτε με τα πλούτη σας και τον εαυτό σας στο δρόμο του Αλλάχ. Αυτό είναι καλύτερο για εσάς, αν το ξέρατε. } [Σούρατ Ατ-Τάουμπα 9:41]